Sitting Bulls en Bonte Koe

Via Facebook zijn we lid van een soort marktplaats hier op Fort Bliss. Class 69, studiejaar 2018-2019 is aan het opruimen en inpakken. Afgelopen week reden de vrachtauto’s af en aan. Voor de Amerikaanse militairen de gewoonste zaak van de wereld. Om de twee a drie jaar pakken ze hun hele hebben en houden in om op een andere militaire base de boedel weer uit te pakken en een nieuw tijdelijk huis in te richten. Niet alles gaat mee maar wordt voor een klein prijsje te koop aangeboden. Er valt dus misschien nog wel wat leuks te halen. Alhoewel, wat moeten wij ermee? Wij hebben van Peter en Miranda alles overgenomen waar we behoefte aan hadden of waarvan zei dachten dat we het konden gebruiken.

De BBQ en het tuinmeubel staan, de grasmaaier heeft zijn eerste rondje gemaakt, de kerstversieringen zitten veilig opgeborgen en de keuken puilt uit. Dit alles voor een schappelijk prijsje. Zo gaat het al jaren, wij Nederlanders helpen elkaar uitstekend en het is ook gewoon leuk. Van JP en Christel hebben we een prachtig schilderij overgenomen. Een bonte afbeelding van een koe, iets waar we in Nederland al naar zochten.

Dus, helaas voor onze opvolgers, deze gaat mee terug naar Nederland. Morgen, zondag, verhuizen onze voorgangers naar een hotel voor de laatste week en maandag wordt hun eigen boedel opgehaald om het in Nederland weer in ontvangst te nemen. Hun laatste week is onze zesde week, ruim tijd gehad om wegwijs te geraken hier.

Chapeau maatjes, uitstekend gedaan. Hun laatste week staat in het teken van afscheid nemen en de diploma uitreiking waar zelfs de nieuwe Landmacht Adjudant voor langs komt. Zover is het voor ons gelukkig nog niet.

Vandaag zijn we hier iets meer dan vijf volle weken. Vorig weekend hebben we doorgebracht in Carlsbad (New Mexico). Een autorit van zo’n drie uur bracht ons naar een prachtige oase in het Lincoln National Forrest. Sitting Bulls Falls.

Een waterval met veel groen en kleine poeltjes om lekker te genieten en te zwemmen. Sitting Bull Falls is waarschijnlijk vernoemd naar een belangrijke leider van de Hunkpapa-Sioux, een meedogenloze Indianenstam die onder andere meevochten in de Slag bij de Little Bighorn. 
‘s Avonds zijn we naar een ander gedeelte van het National Forrest geweest om getuige te zijn van een prachtig natuurverschijnsel. Elke zomeravond rond 8 uur verlaten ontelbare vleermuizen hun grot om voedsel te zoeken. Het publiek wordt verzocht om zo stil mogelijk te zijn en het is verboden om te filmen of te fotograferen. Wat een geweldig schouwspel was dat, net voor zonsondergang werd de lucht zwart van de vleermuizen, overal waar je keek doken ze op en de stroom leek eindeloos. 

Na dit geweldige schouwspel vol goede moed richting het geboekte hotel, iets wat altijd weer een gokje blijft. Tot nu toe waren de ervaringen uitstekend. Ditmaal echter leek het hotel een hoofdrol te spelen in een slechte gangster film, onze kamer zag eruit of er net een moord was gepleegd en het volk op de parkeerplaats zag eruit als onderbetaalde figuranten die rechtstreeks uit de Bronx kwamen.

Deur op slot en oogjes dicht. We hebben het overleefd anders was dit verhaaltje natuurlijk niet verschenen. Na een karig ontbijt zijn we rustig teruggereden, het blijft adembenemend om hier te reizen, de ruwe natuur, vergezichten en stoffige gehuchten maken het plaatje compleet.

De ruwe natuur blijkt echter af en toe dichter bij te zijn dan ons lief is. Een heuse camel spider heeft een bezoekje met dodelijke afloop gebracht aan ons huis. Dodelijk voor hem dan. Om te voorkomen dat in de toekomst meer van zulke ongewenste gasten een heenkomen zoeken is de verdelger geweest. Patricia heeft dit van dichtbij gevolgd, gewoon om zeker te zijn.

Met de jongens gaat het uitstekend. Ze pakken de Nederlandse lessen serieus op en maken grote sprongen. Dat moet ook wel want gisteren hebben we gehoord dat “juf tante Loes” in juli op visite komt. Juf Loes (zusje van Marc) kan dan mooi de eerste toets afnemen. Ook hebben we deze week vriendjes en vriendinnetjes van Chris en Ryan gebeld met beeld en geluid. Super leuk om te zien hoe er zowel vanuit Nederland als door onze jongens gereageerd wordt. We gaan proberen aankomende week hier een vervolg aan te geven. 

Inmiddels lopen de temperaturen hier lekker op, 37 graden is geen uitzondering.

Activiteiten ontplooien we dus in de ochtend of op het einde van de dag. Gelukkig hebben we een prima airco en een erg uitgebreid aanbod kanalen op de televisie. 

Morgen (zondag) is het vaderdag, ook hier ontvang je daarvoor reclame, gewoon in de brievenbus. Ik ben benieuwd waar Patricia en de jongens papa morgen mee gaan verrassen...