Oktober, de R zit weer in de maand

De dagen worden korter en de temperaturen lager, de jongens hebben voor het eerst sinds mei weer eens een lange broek aan gehad. Nou ja, 1 ochtendje dan. De afgelopen weken zijn weer voorbij gevlogen. Voor Marc is het tweede department begonnen, Department of Force Management (DFM). Alles over personeel en materieel en hoe dat op de juiste plek op het juiste tijdstip beschikbaar is voor welk conflict dan ook. We hebben een drukke maand gehad, zowel Chris als Ryan krijgen twee keer in de week een extra half uur bijles op school, ze zijn niet de enige gelukkig. De prestatie cultuur is verschrikkelijk sterk aanwezig hier. In onze ogen is het allemaal wat veel, lange dagen op school en toch behoorlijk wat huiswerk elke dag. Maar goed, we bepalen gelukkig zelf hoe we hier mee om gaan en wanneer genoeg echt genoeg is. Het kind kunnen zijn is op deze leeftijd echt nog wel belangrijker. Gelukkig beseffen sommige Amerikaanse ouders dat ook. Ryan heeft zijn eerste verjaardag feestje gehad. Jason een jongetje in Ryan zijn klas werd 6 jaar begin deze maand. Alle kinderen uit de klas inclusief 1 ouder werden verwacht in een mega kinderfeestjes hal met speelautomaten, pizza’s, snoep en wat nog meer voor een strak geregisseerd feest. Patricia heeft de hele middag met een emmer vol muntjes voor alle speelautomaten achter de meute aangewandeld, Marc is deze dag met Chris op pad geweest. Samen ijs eten en auto’s kijken. Heerlijk. 
 

Een grappige activiteit of traditie op Fort Bliss is dat mensen stenen zoeken en deze verven en dan verstoppen op de base. Een heuse FaceBook pagina is hieraan gewijd. Wij vonden op een ochtend potato head en een ninja turtle in de voortuin. Samen met de jongens dus een hele middag stenen aan het schilderen geweest om deze vervolgens bij het invallen van de duisternis overal te verstoppen. Uiteraard eerst bij bekenden en vrienden. Als je een steen meeneemt omdat je hem zo mooi vindt moet je er wel een voor in de plaats leggen, een traditie heeft dus regels. 

Elk weekend knijpen we er met zijn vieren tussen uit, soms een dagje soms wat langer. Je hoeft niet ver te zoeken om wat leuks te vinden, een farmers markt met Oud Duitse Apfelstrudel en lokale kaas of een Pow Wow. Een Pow Wow is een prachtig samenzijn van indiaanse stammen, of Native Americans zoals ze hier zeggen. Het doel nu is om de oorspronkelijke culturele en religieuze gebruiken te eren. Hebben we vroeger allemaal niet eens om een boom gedanst waar een van onze vrienden vastgebonden zat? of een regendans geprobeerd na het zien van een indianenfilm? Hoe dan ook, niks geen Hollywood kostuums of fancy attributen maar prachtig uitgedoste mannen, vrouwen en kinderen die trots zijn op hun cultuur en dat op een vreselijk indrukwekkende manier laten zien. Onder andere Kiowa, Comanche, Apache en Cheyenne strijden om de beste danser in een prachtige arena met een tribune, ere plaatsen en tenten vol met traditioneel eten en handelswaar (zie ook de video's).

Het hoogtepunt deze maand, tot nu dan, was echter ons lange weekend naar de oostkust. Met een vriendelijk schriftelijk verzoek aan school konden Chris en Ryan gelukkig anderhalve dag missen afgelopen week. Op donderdag middag zijn we dus gelijk op pad gegaan. Een hele rit, Corpus Christi is bijna 10 uur rijden. Maar goed, je zit dan ook aan de Golf van Mexico met toegang tot onder andere het geweldig ongerepte Padre Island. Omdat we deze kant al vaker op zijn gegaan kennen we de route en kunnen we al aardig de tijden inschatten. Onze eerste overnachting in Ozona, precies op de helft beviel uitstekend. Vrijdag op tijd weer op om lekker de tijd te nemen voor het tweede deel. Chris en Ryan vermaken zich inmiddels prima tijdens zulke ritten. Naast dat er genoeg te zien is onderweg en we regelmatig stoppen doet een I-pad ook wonderen af en toe. We hebben inmiddels een grotere koelbox aangeschaft voor alle drankjes, hapjes en al wat niet meer om lekker te picknicken onderweg. Aangekomen in Corpus Christi hebben we rustig de boel uitgepakt en hebben we een wandeling over het strand gemaakt om te eindigen in Blackbeards Pub. Een paars afzichtelijk gebouw van buiten maar een heerlijke sfeer van binnen. Prima eten voor een schappelijke prijs, een open podium waar een welwillende amateur wat klanken uit een oude gitaar perste en geen enkel personeelslid zonder tattoo, strafblad of piercing in zijn gezicht. Top dus. Dat niet alles rozengeur en maneschijn is in Corpus Christi bleek toen Patricia de volgende ochtend vroeg tijdens haar strandwandeling een strandstoel van de stapel wilde pakken maar per ongeluk een zwerver van zijn beschutting ontdeed. Deze jongeman, bleek later, sliep al weken op het strand en haalt zo nu en dan een bakje koffie in het hotel. Het klinkt misschien raar maar zwervers staan hier op elke straathoek en maken onderdeel uit van het normale beeld. 
Op zaterdag zijn we met zijn vieren naar de USS Lexington geweest. Een vliegdekschip uit de Essex Klasse, gebouwd tijdens de tweede Wereldoorlog en onder andere actief geweest in de  Pacific. Inmiddels is het schip omgebouwd tot museum met allemaal interactieve snufjes. Super leuk en mooi om te zien. Helemaal omdat vliegtuigen, bewapening en ruimtes opengesteld zijn, wie wil er nu niet in een vliegtuig zitten?  
 

De middag zijn we naar Padre Island geweest. Het is net of je op Ameland bent. Zacht fijn zand, lekkere zoute zeelucht, meeuwen die je brood afpakken en flinke golven. Het water was trouwens heerlijk warm, iets met de zuidelijke stroming in de Golf van Mexico. Schelpen zoeken, hout slepen, meeuwen klieren en lekker in het water dollen. Een stuk verderop was een viswedstrijd. De prijs: 100.000 dollar, het doel: de grootste haai vangen. 48 uur lang werken vissers zich vanaf het strand in het zweet met hengels om de grootst mogelijke haai te vangen, op te meten, een foto te maken en de haai weer terug te zetten. Het hele strand bezaaid met speciaal geprepareerde pick-up trucks vol met hengels, vrouwen in een kayak die het aas zo ver mogelijk van het strand uitzetten, hele families die overnachten in tentjes en uiteraard Jan Kaas uit Holland die er tussen door wandelt. Iedereen trouwens even vriendelijk en bereid om uitleg te geven, helaas geen gevecht van man tot haai gezien deze middag maar wel een Spaanse Makreel. 
 

Op zondag hebben we wel een haai gezien. Meerdere zelfs. Het Texas State Aquarium biedt een verscheidenheid van deze bloeddorstige rovers. Een prachtig opgezet aquarium, vele erg toegankelijke open aquariums waar je roggen en kleine haaien kan aaien, met je hoofd in een soort glazen bol tussen de vissen zit en een dolfijnen show. Als je trouwens gewoon naar het water in de haven kijkt zie je de dolfijnen ook gewoon zwemmen, maar die doen natuurlijk geen kunstjes. 
 

Halverwege de middag zijn we alweer vertrokken om via de zuidelijke route naar Alpine te rijden voor onze laatste overnachting. Na een korte stop met een heerlijk Mexicaans buffet in Del Rio, tegen de Mexicaanse grens aan, bracht het laatste deel van de route de nodige uitdagingen mee. In het donker over de kleinere routes is een avontuur op zich. Je hebt hier geen pech als je een wild dier aanrijdt maar je hebt geluk als je er geen aanrijdt. Een noodstop voor een hert, een uitwijkmanoeuvre voor een stinkdier, wederom een noodstop voor de familie wasbeer en ga zo maar door. We overdrijven niet als we zeggen dat we al snel 50 aangereden dieren hebben geteld deze rit. Ook wij hebben helaas een steentje bijgedragen, een erg klein onbesuisd vogeltje viel niet te ontwijken, gelukkig lagen de jongens al te slapen.  Na een heerlijke nacht in een geweldig hotel in Alpine zijn we op zondag weer naar huis gereden, zoveel mogelijk de snelwegen vermijdend om te genieten van alles wat Texas aan de oostkant van El Paso te bieden heeft. 
 

Op naar een nieuwe korte week, vandaag, maandag 14 oktober, is het Columbus Day, een vrije dag op de school van Marc en de jongens. Op deze dag viert men de ontdekking van Amerika door Columbus op 12 Oktober 1492. Wij vieren dat we dit allemaal mogen meemaken en danken Columbus dus ook!