Het nieuwe schooljaar

We zijn inmiddels al weer twee weken in ons nieuwe ritme. Voor de jongens begon het schooljaar nadat we op zaterdag 10 augustus toch nog een tuin feest hebben gegeven voor Ryan zijn 5e verjaardag, gewoon omdat het kan en omdat je maar 1 keer 5 jaar wordt in de VS.  We hebben flink uitgepakt en de kinderen hebben genoten. We mogen ze inmiddels vrienden noemen, Amerikanen, Engelse, Noren, Slovenen, Nieuw Zeelander, Australiërs etc. Voor de jeugd hadden we zoals we in Nederland gewend zijn een opblaasbaar springkussen met waterglijbanen gehuurd. BBQ aan, iedereen zijn eigen drankjes mee, een geweldige verjaardagstaart en een goede sfeer. 
 

Zoals al eerder geschreven is het onderwijs systeem anders in Texas. Er is een federale wetgeving maar elke staat heeft daar weer zijn eigen visie op.  Voor de jongens begint de schooldag om 8 uur s’ochtends.  Een vast ritme van opvolgende dagelijkse lessen zoals, lezen en schrijven, rekenen, sport en creatief bezig zijn tot half vier s’middags. Lange dagen. Chris eet elke dag in de “cafetaria”, wij storten geld op een soort van tegoed pasje. Chris heeft duidelijk zijn grenzen verlegd met eten: tortilla’s, pizza, chicken sandwich etc. Als bijgerecht is er altijd vers fruit gelukkig. Ryan houdt het lekker Hollands, bakje brood en een beker melk. Op advies van Mr Cramer (Chris zijn leraar) hebben we de Nederlandse lessen op een erg laag pitje gezet. Voor nu is het belangrijk dat Chris en Ryan mee kunnen komen in de klas. Daar waar Ryan het nog spannend vindt om Engels te praten maakt Chris met iedereen een praatje, in de rij bij de kassa, tegen de buurvrouw en zelfs tegen de hond van de buren.  Vanaf dag 1 geniet Chris met volle teugen, hij heeft het echt super naar zijn zin op school. Ryan heeft er wat meer moeite mee, vooral om Mem los te laten vlak voordat de bel gaat, hij is gelukkig niet de enige. Daarnaast verzekert Ms Cassidy ons dat het na 5 minuten over is en dat Ryan hartstikke goed mee doet en vooral ook veel plezier heeft. Wat voor ons goed is om te horen is dat ze allebeide al vriendjes hebben gemaakt in de klas. Het komt dus wel goed. 

Voor Marc zitten de eerste twee ram volle weken er ook op. Elke ochtend om 5 uur s’ochtends opstaan, drie keer in de week van 6 tot 7 in de ochtend PT (sport) lessen op een mega groot recreatieveld op de base. 700 studenten in groepen van 16 die zich in het zweet werken. Na de PT op het fietsje naar huis, opfrissen en aanschuiven bij het ontbijt om met zijn vieren om 0745 naar school te wandelen. Marc zijn lesuren zijn over het algemeen van 9 tot 3 uur smiddags. Het huiswerk wat vooral uit lezen en schrijven bestaat gebeurd in de avonduren en kost toch al snel twee uurtjes. 

Omdat er ongeveer 700 nieuwe families op de base zijn komen wonen wordt er veel georganiseerd om elkaar te leren kennen. Patricia is op een bingo geweest bij een van de overburen thuis. Men neme 12 Amerikaanse en 1 Nederlandse vrouw, veel drank en vreterij en een paar bingo kaarten. Succes gegarandeerd.
Om ook vooral El Paso te promoten organiseerde de lokale Kamer van Koophandel samen met de academie een soort van food fair. Op het centrale plein van de academie stonden verschillende kraampjes met heerlijke lokale gerechten, activiteiten, gratis goodies, drinken en ijs. Onder het genot van een “mariachi”, een Mexicaans orkest bestaande uit ten minste twee violen, twee trompetten, een gitaar en een zanger, hebben we ons vreselijk tegoed gedaan aan de lekkerste pulled pork ooit. Super geslaagde middag dus. Het beeld wat door de media geschept wordt over El Paso en andere grens steden is wezenlijk anders dan dat wat hier ervaren wordt door de inwoners. El Paso kenmerkt zich als een hechte gemeenschap, helemaal na de verschrikkelijke gebeurtenis in de WalMart. Overal werden inzameling acties ontplooid voor nabestaanden, de rijen voor de bloedbank om te doneren waren zo lang dat mensen terug gestuurd werden en alle  uitvaarten voor slachtoffers waren gratis. Overal lees en zie je de leus “ El Paso Strong”, opbrengsten van de verkoop van t-shirts, sweaters etc gaan naar een soort van steunfonds. Eerlijk is eerlijk, ook wij hebben een ander beeld, in positieve zin, van El Paso inmiddels. 

Op 17 augustus hebben we de verjaardag van Dean (UK) en Michael (New Zeeland) gevierd. Het thema was jaren 90. Dean werd 40 en Michael 50...is samen 90. Forrest Gump, Axel Rosé, André Agassi, MC Hammer, Sporty Spise en meer verdwaalde grootheden uit de roemruchte jaren 90 waren present. Kinderen in het zwembad, lekker eten en drinken en een kennisquiz als afsluiter. We hebben het erg getroffen, een super leuke internationale vriendengroep. 

De afgelopen maar ook komende weken doen we rustig aan, de weekenden gebruiken we om lekker bij te komen. De tripjes komen vanzelf weer. Eerst maar es even wennen aan dit ritme. Je merkt aan de jongens dat ze dit ook nodig hebben en dat is prima. Marc zijn huiswerk voor maandag moet ook gewoon gebeuren. Straks dus lekker een pizza en stokbrood in de oven, wat brie en roomkaas op tafel en met zijn vieren een leuke film kijken.